De thematiek van het scherpe en het onscherpe is fundamenteel voor de act van het kijken/waarnemen. Dit gegeven is cruciaal voor het hoger kunstonderwijs, mijn sculpturaal werk, de kunst en de maatschappij.
Het fantoomstatuut, de relatie tot onze herinneringen, het intieme karakter en de mogelijkheid tot interpretatie trekken mij aan in het onscherpe. Door mij eerst te verdiepen in de betekenis van het onscherpe en scherpe binnen de fotografie, zal ik vervolgens als beeldhouwer kijken hoe dit zich tot de beeldhouwkunst verhoudt. Zo wil ik tot een eigen gefundeerde visie over ‘het onscherpe’ komen. Concreet wil ik in dit project opzoek naar de aanwezigheid van het onscherpe in authentieke foto’s uit mijn familiealbums van de jaren 1970 en 1980. Via de act van uitvergroten en uitsnijden zal ik tot nieuwe foto’s komen. Huiselijkheid, geheimzinnigheid, intimiteit, tactiliteit en abstractie zullen deze nieuwe foto’s domineren. Vanuit de nieuwe onscherpe beelden voortgebracht door de familiefoto’s wil ik tot tactiele sculpturen en installaties komen die een wazigheid genereren. Hoe verhoudt scherpte-onscherpte zich tot het geheugen dat vorm krijgt door visuele media zoals familiealbums? Wat is de rol van focus en onscherpte binnen de beeldhouwkunst versus de fotografie? En wat doet dit effect met onze herinneringen? Hoe verhoudt scherpte –onscherpte zich tot de tactiele ruimte en hoe verhoudt ‘het belichaamde zijn’ in een tactiele omgeving zich tot het sculpturale? Hoe positioneert zich dat tot andere media? Het zijn slechts enkele onderzoeksvragen die ik zal behandelen.
Promotoren: Dr. Ria De Boodt (Academie) en Prof. Dr. Gert Verschraegen (UAntwerpen)
Beeld: Detail familiefoto, portret Anton, 1980-2019 © Anton Cotteleer
