Volgens de Indiase schrijver Amitav Ghosh is de klimaatcrisis vooral een crisis van de verbeelding. Omdat haar uitwerking in de toekomst ligt en we haar omvang in het heden nog niet ten volle kunnen ervaren, is het voor ons mensen moeilijk om nu al naar de gevolgen te handelen.
Als oplossing voor deze crisis wijst Ghosh naar de literaire fictie. Deze zou met het scheppen van verhalen de verbeelding kunnen aanwakkeren en zo een handzaam perspectief op de toekomst creëren. Maar hoe kan je binnen een verhaal recht doen aan de complexiteit van de klimaatcrisis? Volstaat de klassieke westerse verhaalstructuur, die vooral gericht is op het gevoelsleven van één enkel individu, wel om deze complexiteit te vatten?
In dit startonderzoek probeer ik deze individualistische verhaalstructuur los te laten en te zoeken naar een vorm die ruimte laat voor verschillende stemmen naast elkaar. Hiervoor laat ik mij inspireren door een aantal wandelingen, waarin ik op zoek ga naar sporen van klimaatverandering en ecologische catastrofe in mijn directe omgeving. De inspiratie die ik tijdens die wandelingen opdoe, verwerk ik in een eerste aanzet tot een roman.
Naast dit persoonlijk schrijfproces wil ik mijn onderzoek ook met andere schrijvers delen. Dit om mijn werkwijze verder aan te scherpen en de literaire kwaliteit van mijn teksten te testen. Hiervoor ontwikkel ik een schrijfworkshop, waarin ik samen met andere schrijvers op zoek ga naar de vorm van de klimaatverhalen van de toekomst.
(c) Katharina_Redactie soköln