Dit onderzoeksproject is gericht op de presentatie van conflictfotografie. De problematiek van de representatie, herinnering en mediatisering van oorlog doortrekt de hele foto- en mediageschiedenis, vanaf de gravures in de gedrukte pers, tot de eerste oorlogsfotografie, via televisieverslaggeving en realtime streaming tot alternatieve vormen van burgerjournalistiek op internetfora en sociale media vandaag.
Het onderzoek cirkelt aanvankelijk rond een concrete casus, namelijk het maken van een tentoonstelling over fotografie als oog en wapen in de Eerste Wereldoorlog voor het FotoMuseum Antwerpen.
Hoe een optimaal kader creëren voor het aandachtig kijken naar historische oorlogsfoto’s voor een hedendaags publiek? Hoe de gekozen foto’s presenteren op een ‘autonome’ manier zonder ze te reduceren tot visuele bron of illustratie bij het historische verhaal, en zonder het evenwicht te verliezen tussen inleving en instructie? Wat is een ‘juiste’ aanpak in de omgang met historische foto’s van slachtoffers (zoals de fotoboeken over de ‘gueules cassées’), dood en geweld? Hoe de valkuilen vermijden van sentimentalisme en sensationalisme? Hoe ver weg blijven van exploitatie van het leed van anderen (Susan Sontag) en van ‘compassion fatigue’? Hoe omgaan met de problematische esthetiek van menige oorlogsreportage, of de pornografische blik op gruwelbeelden? En blijft tenslotte het geweld niet in grote mate onzichtbaar want onfotografeerbaar?
Promotoren: Paolo Favero (UA) & Johan Pas (KAA)
