‘Dancing in the dark’ is een praktijkgericht artistiek onderzoeksproject dat zich situeert binnen de onderzoeksgroep Thinking Tools. De focus van deze onderzoeksgroep ligt op de impact van technologie op de hedendaagse waarneming, verbeelding en beeldvorming.
Door zijn ingebakken traagheid en moeizame distributie heeft het analoge fotografische apparaat (dat naast de camera ook de lichtgevoelige film, het lichtgevoelig papier en het chemisch proces omvat) in het dagelijks leven plaats gemaakt voor digitale technieken. In dit onderzoeksproject wordt nagegaan hoe analoge fotografie, vanop de vuilnisbelt van het rendementsdenken, zich relevant maakt als artistiek medium en bij uitbreiding uitnodigt tot cyclisch denken.
Een apparaat, zo zegt Vilém Flusser, is niet zomaar een instrument dat men naar goeddunken kan inzetten (waarbij diegene die het hanteert er soeverein over heerst), maar een spel waar men in stapt. Het is dan de taak van de operator om telkens weer nieuwe mogelijkheden die opgeslagen liggen in het programma van het apparaat te activeren. Dit project onderzoekt de materiële weerbarstigheid van de analoge fotografie en de actieve rol die de kunstenaar kan spelen binnenin de ‘black box’ van het apparaat. Vanuit het fysieke werk in de donkere kamer worden evidenties rond reproductie, techniek, uniciteit, onderwerp, selectie, mislukking en beeldbewerking in vraag gesteld en uitgedaagd.
