De theorie van de omgevingsbewustzijnshypothese is geïnspireerd op Carl Jung's theorie over archetypes, Edward O. Wilson's hypothese over biophilia, Daniel Kehlmann's roman F en Xuanlin Wangs masterproject over natuurmateriaal in het "biosysteem". Uitgangspunt is dat de omgeving van de wereld waarin wij leven, bestaat in het omgevingsbewustzijn dat onzichtbare en alomtegenwoordige elementen rond ons lichaam vertegenwoordigt. Het creëert voortdurend input van signalen die in ons onderbewustzijn worden verwerkt door onze ademhaling, onze bewegingen en onze ervaring. Zoals stof dat pas wordt opgemerkt als het zich heeft opgehoopt, zullen mensen onopgemerkt blijven tot we ons opstapelen in het omgevingsbewustzijn. Dit bewustzijn zal een medium worden binnen het drie-eenheidssysteem, dat spontaan en oneindig de boodschappen in ons onderbewustzijn transporteert. Deze boodschappen zijn een kanaal voor het veranderen van onze emotie, reactie, beweging, ideologie, leerproces en beslissingen. Zij beïnvloeden bovendien onze kunstwerken binnen dit interactieve, wederkerige en circulerende systeem. De circulerende aard van het drie-eenheidssysteem is gebaseerd op de seizoensgebonden beweging in relatie tot symbolen, tussen omgeving, mens en kunst in een eindeloze opeenvolging. Hebben wij in wezen als geheel ooit bewust ons onderbewustzijn verwerkt? En hoe beïnvloedt dit ons, onze reactie, ons leerproces, en zelfs onze kunstwerken? Indien we het omgevingsbewustzijn bewust kunnen verwerken, hoe worden we dan veranderd?