“Ik verbaas me vaak over de discrepantie tussen de leer van de Kerk en wat er in de Bijbel en andere heilige geschriften staat. Toen ik opgroeide in een Russisch-orthodoxe gemeenschap in Zürich, werd mij een erg conservatieve en heteronormatieve manier van leven en liefhebben bijgebracht. Omdat ik altijd al gefascineerd was door heiligen, las ik veel over hen in verschillende boeken en Akathistos-hymnen (een hymne die het leven van een heilige prijst). Op een gegeven moment werd de ambivalentie tussen de Russisch-orthodoxe kerk en mijn seksualiteit echter zo intens dat ik besloot de kerk te verlaten. Ik was toen 18 jaar oud. De behoefte aan een alternatieve kijk op religie en iconografie maakte dat ik in de jaren daarna mijn religieuze kennis opnieuw analyseerde. Ik besefte dat de kerk en de gemeenschap vaak een dogma verkondigen dat eerder gebaseerd is op traditie dan op wat de Bijbel of andere geschriften vertellen. Bij het zoeken naar het queer gecodeerde leven van heiligen en Bijbelse figuren merkte ik dat de heteronormatieve interpretaties die de kerk geeft het verschil maken. Een alternatieve manier van leven en liefhebben is mogelijk, en wordt zelfs geaccepteerd en via heiligenlevens zelfs ondersteund door de kerk, maar tegelijkertijd niet voor de normale kerkgangers.
Hoewel dit onderzoek gebaseerd is op religieuze onderwerpen, moet het geen religieus werk worden, het is meer een persoonlijke reis waarbij ik mezelf afvraag waar ik vandaan kom en wie ik ben. Dit bracht me op de vraag hoe ik deze ervaring en kennis kan gebruiken voor mijn persoonlijke artistieke praktijk. Maar ook, hoe kan dit gebruikt worden voor kunstinstellingen en museumcollecties om een meer diverse ervaring te creëren?"
(Denys Shantar)
