De artistieke praktijk van Bart Van Dijck richt zich op het onbekende in de psyche en het collectieve bewustzijn. Hij ziet feesten en rituelen als momenten waarop een gemeenschap haar identiteit uitdrukt; wanneer het individu en de groep samensmelten. Zijn interesse in sjamanisme en rituelen heeft een sterke impact op zijn huidige manier van werken, waarin samenwerkingen en interactie met het publiek belangrijk zijn geworden.
Het doel van dit doctoraatsonderzoek is het sculpteren van het participatieve kunstwerk Înterzone, dat een gelijkaardige werking als overgangsrituelen nastreeft. Tijdens Înterzone residenties en acties, die plaatsvinden in de periferie van de stad, de school en de kunstwereld, wordt een liminale ruimte gecreëerd waar door middel van protocollen en creatieve processen gedeelde ervaringen tot stand worden gebracht. In een volgende fase zal Van Dijck methodes ontwikkelen om deze ervaringen te visualiseren en, in samenspraak met de deelnemers, terug te koppelen naar een artistieke context. Wat brengen we naar buiten en hoe?
Verder gaat Van Dijck een aantal seizoensgerelateerde, cyclische acties organiseren in samenwerking met andere kunstenaars, waar kunst als katalysator voor transformatie wordt onderzocht. Via dit onderzoek wendt hij zijn artistieke praktijk als experimenteel platform aan om rituelen in het hier en nu, het onderwijs en de maatschappij te implementeren, en zal hij tegelijkertijd zijn positie als kunstenaar aftasten.
Promotoren: Nico Dockx (Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen) en Walter Weyns (UAntwerpen)
(Foto door Nathan Ishar)
