"Momenteel lijken we over de grens tussen Kazachstan en China te vliegen. Ik zit aan het raam en zie een oneindige bergketen die zich tot aan de horizon ontvouwt. Ik moet denken aan Claude Lévi- Strauss, in Tristes Tropiques (1955), die over India vliegt en het landschap vergelijkt met 'een heel oud wandtapijt'. Alsof je vanuit de lucht een blik kon werpen op de draden tussen de verschillende elementen.
Ik vraag me af of ik in dit weefsel van relaties kan infiltreren en het als middel voor samenwerkingen kan gebruiken. De Iraanse man naast me, rond de vijftig, heeft een oor gevonden voor al zijn avontuurlijke verhalen. Ik begon te werken, luisteren en verzamelen. We zullen in de vroege ochtend in Shanghai toekomen, ik heb zes maanden om te ontdekken, onderzoeken, in te grijpen en te documenteren. Ik ken slechts drie Chinese woorden en voelde me nooit echt aangetrokken tot dit land. Het winnen van ‘een speciale prijs’ in Italië bracht me tot hier.
Ik ben net afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen met een master in modevormgeving. Dit heeft me geholpen om mijn begrip van culturen en ambachten te vormen door kleding als hulpmiddel te gebruiken om de problematiek van representatie, mythen, antropologie en visuele expressie in een breder kader te verkennen. China leek een goede gelegenheid om een nieuw hoofdstuk in mijn persoonlijk onderzoek te beginnen."
