Panamarenko (°1940) wordt samen met Luc Tuymans allicht beschouwd als de belangrijkste met Antwerpen verbonden kunstenaar. Ondanks zijn zelf aangekondigd pensioen, enkele jaren geleden, werkt de man nog steeds verder aan zijn oeuvre, zij het tegen een bedaagder tempo.
Het onderzoek bestaat in eerste instantie uit het opsporen van alle werken van Panamarenko. In tweede instantie dienen alle werken opgemeten en technisch en vormelijk beschreven te worden. Vervolgens dienen ze gefotografeerd te worden en dienen de werken gedateerd en chronologisch gerangschikt te worden. Er wordt een genealogie van elk werk opgesteld: alle plaatsen worden opgesomd waar het a) tentoongesteld werd, b) afgebeeld werd en c) vernoemd werd in teksten. Bronnen zijn de catalogi, de bruikleengevers, foto’s van de tentoonstellingen, getuigenissen, de galeriehouders, de musea en de kunstenaar zelf.
In de oeuvrecatalogus van 1992 werd in de teksten vooral gefocust op de betekenis van de ‘onbevangenheid’ van de kunstenaar en de mogelijkheid van het maken van nieuw werk. Daarnaast werd aandacht besteed aan de onderliggende theorieën van de kunstenaar. In deze nieuwe catalogus zou er ook veel aandacht gaan naar de situering van Panamarenko’s werk binnen de context van de internationale hedendaagse kunst, enerzijds, en naar bepaalde biografische elementen anderzijds.
