“Als ik in de lente het bos in ga, terwijl alle bomen op het punt staan hun bladeren te ontvouwen om het proces van fotosynthese opnieuw te activeren, moet ik denken aan de energie die wordt omgezet en hoe alle suiker (glucose) op deze planeet en alle suiker die ik ooit heb gegeten ‘voor het eerst werd gemaakt in een blad’ (Hope Jahren, 2017).
Dit begon allemaal meer dan een miljard jaar geleden toen een anaerobe bacterie (prokaryoot) een vrij levende fotosynthetische bacteriecel probeerde op te eten, maar niet in staat was om deze volledig te verteren. De bacterie, geïntegreerd in het metabolisme van de plant, transformeerde in chloroplasten die chlorofyl bevatten. Zo zijn planten geëvolueerd. In haar ‘Endosymbiose Theorie’ legt de microbiologe Lynn Margulis uit dat fotosynthetische chloroplasten het product zijn van een symbiose. Voor haar zijn niet alleen competitie en de 'survival of the fittest’, maar ook verstrengeling en samensmelting belangrijke processen in de evolutie. In haar woorden ‘groeit de levensboom in zichzelf weer aan’ (Lynn Margulis, 1998).
Wat kunnen we leren van fotosynthese? Ik zou graag willen weten hoe we fotosynthese tastbaar kunnen maken en hoe het smaakt. Hoe wordt suiker / energie doorgegeven binnen het ecosysteem? Hoe is alles wat heterotrofen eten met elkaar verbonden? Wat is een blad en hoe werkt het? Dit houdt in dat je de smaak van verschillende planten onderzoekt en de onderlinge verbondenheid van organismen begrijpt.
Ik benader dit project met respect voor natuurlijke hulpbronnen, volgens het inheemse principe van de ‘eervolle oogst’. Ik wil kijken naar de impact van menselijke activiteiten, zoals het verbranden van fossiele planten, op het ecosysteem van de planeet. Het centrale thema van mijn project is verstrengeling en samensmelting, met de nadruk op samenwerking en interactie tussen de deelnemers.”
- Eva-Fiore Kovacovsky
