“See What I Mean”[1]
Dit project richt zich op de manieren waarop radicale Engelstalige dichters uit de periode na 1945 de ruimte van de pagina en de relaties met prosodie, stem en lichaam opnieuw hebben verbeeld. Ook wordt er nagedacht over de verbanden tussen ondergrondse tekstproductie en de sociale, politieke en technologische transformaties van die tijd. In hoeverre zijn sociale en economische relaties leesbaar in de materiële en visuele vormen van gedichten? Hoe hebben non-conformistische dichters en uitgevers uit de late twintigste eeuw kapitalistische literaire technologieën toegeëigend of zich ertegen verzet? Welke rol speelde het vaak collectieve werk van ontwerpen, zetten en drukken in het sociale leven van ondergrondse poëtische gemeenschappen, en hoe heeft dit hun poëtica en politiek weerspiegeld of beïnvloed?
Het onderzoek richt zich op documentair materiaal dat betrekking heeft op het redigeren, zetten en produceren van poëzie: manuscripten, ontwerpen, proefdrukken, correspondentie, enz. Daarbij wordt de vraag gesteld hoe we archiefmateriaal kunnen benaderen op een manier die oog heeft voor de fysieke en temporele processen van literaire productie.
1. Amiri Baraka, “In Memory of Radio,” c. 1962.
