Het is van cruciaal belang dat de podiumkunstensector de representatie van en toegankelijkheid voor acteurs met een beperking leert herkennen als onderdeel van een mensenrechtenvraagstuk, in plaats van het te beschouwen als een kwestie van barmhartigheid. Daarvoor ontbreekt op dit moment over het algemeen nog het bewustzijn en de kennis. Binnen ‘disability studies’ richt het veld van de ‘crip theory’ zich expliciet op het herdenken van de normatieve aanspraken van de meerderheid rond alles wat met het hebben van een beperkingen te maken heeft, zoals lichaamsidealen, belastbaarheid en productiviteitslogica. ‘Crip theory’ gaat nog een stapje verder dan ‘disability studies’ in het algemeen: in plaats van de vraag te stellen wat iemand nodig heeft om aan de mainstream deel te nemen, wordt een poging gedaan de inrichting van de maatschappij (of een specifiek onderdeel daarvan) te herdenken vanuit een ‘crip’ perspectief.
In dit onderzoeksproject vraagt Marijn Prakke zich af hoe hij de theoretische inzichten vanuit ‘disability studies’ en ‘crip theory’ kan vertalen naar een theaterpraktijk die een wezenlijke impact kan hebben op het denken en handelen rond acteurs met een disability in het Nederlandstalige podiumkunstenveld? Hoe ‘crippen’ we niet alleen de voorstelling, maar ook het beleid, de instellingen en het onderwijs, met als doel volwaardige deelname en representatie van acteurs met een beperking tot stand te brengen?
Promotor:
Peter Kolpa
